Σιντριβάνι: šādurvān
Teenage memories from an Athenian summer
Εφηβικές αναμνήσεις από την καλοκαιρινή Αθήνα.
In the summer, crowds gather around the fountain and the water jets in Granary Square. Children and adults run around splashing each other, or they sit aside enjoying the coolness of the flying drops. I always think, as I walk through the square, how much I would like something similar to exist in Athens, especially during hot summer months.
--
Τα καλοκαίρια στη Granary Square γίνεται χαμός στο σιντριβάνι. Παιδιά και μεγάλοι τρέχουν και πλατσουρίζουν, ή κάθονται παράμερα απολαμβάνοντας τη δροσιά των εκτοξευόμενων σταγόνων. Πάντα, καθώς διασχίζω την πλατεία, σκέφτομαι πόσο θα ήθελα να υπήρχε κάτι αντίστοιχο στην Αθήνα, ειδικά τις ημέρες του καύσωνα.
Rewinding back to my school years, I remember the fountain of the Republic square, or as we locals call it, Iola’s square, or simply, Iolas. This was where we met as children and teenagers, after school or in the evenings, to smoke, hangout and do all the pretty and ugly things that teenagers do. The fountain was both pretty and ugly too. While it was dirty and forgotten most of the time, on a few occasions the jets opened, and I remember how ecstatic we would get to see the water and its colours.
--
Χωρίς να θέλω, ταξιδεύω πίσω στα σχολικά μου χρόνια και το σιντριβάνι της Πλατείας Δημοκρατίας, πιο γνωστή σε εμάς ως Πλατεία Ιόλα, ή για τους λοκαλς, απλά Ιόλας. Αυτή ήταν η πλατεία που συναντιόμασταν ως παιδιά, μετά το σχολείο ή τα απογεύματα, για να καπνίσουμε, να φιληθούμε, και άλλες τέτοιες εφηβικές (ωραίες) αηδίες. Το συντριβάνι ήταν ομοίως αηδιαστικό, βρώμικο και ξεχασμένο, εκτός από κάποιες σπάνιες φορές που ανοίγανε τους πίδακες και θυμάμαι πόσο εκστασιαζόμουν με το νερό και τα χρώματα.
The greatest moment of glory for the fountain, and the strongest memory I have of it, is from a hot summer day, unusually hot for the season, I remember. We were all there after school, and as always the sun was strong. To my great surprise, and I think to everyone’s, the fountain was ... clean. Freshly painted, blue on the inside, like a pool, white on the outside, and full of water. Clean, shiny water. Before long, my friend threw me in, with my clothes on. He jumped in as well, and everyone else followed. I don’t remember faces clearly, but will never forget how much we laughed and how happy we were with this unexpected moment gifted to us by our new “pool”.
--
Η μεγαλύτερη στιγμή δόξας για το σιντριβάνι, όμως, και η πιο δυνατή ανάμνηση που έχω από αυτό, είναι από μια ζεστή καλοκαιρινή μερά -είχε σχεδόν καύσωνα θυμάμαι. Βρεθήκαμε όλοι στην πλατεία όπως πάντα μετά το σχολείο, μεσημέρι, ο ήλιος να καίει. Προς μεγάλη μου έκπληξη όμως, νομίζω και των υπολοίπων, το σιντριβάνι... ήταν καθαρό. Φρεσκοβαμμένο μπλε, σαν πισίνα εσωτερικά, λευκό εξωτερικά, γεματό νερό! Καθαρό κρυστάλλινο νερό. Φυσικά δεν ήθελε και πολύ, και ο μάγκας φίλος μου δεν άργησε να με ρίξει μέσα με τα ρούχα, ακολούθησε ο ίδιος και μετά πολλοί άλλοι που δεν θυμάμαι καθαρά, αλλά δεν μπορώ να ξεχάσω πόσο γελάγαμε και πόσο χαρούμενοι ήμασταν με την αναπάντεχη αυτή εξέλιξη και τη νέα μας πισίνα.
As I was going back home later, all wet and trying to think of an excuse to tell my mum, I could not wait for the next day to come quickly enough to go for another “swim” in the fountain.
Of course, this never happened again. From the very next day the fountain was again dirty and abandoned – so much so - that I wondered if I had imagined all of this...
--
Γυρνώντας στο σπίτι μετά, μούσκεμα, σκεφτόμενη τι δικαιολογία θα πω στη μητέρα μου, δεν έβλεπα την ώρα να πάω την επόμενη μέρα για «μπάνιο» στο συντριβάνι.
Φυσικά, κάτι τέτοιο δεν ξαναέγινε ποτέ. Από την επόμενη κιόλας μέρα, το συντριβάνι ήταν και πάλι βρώμικο και παρατημένο, τόσο που αναρωτιόμουν, αν τα φαντάστηκα όλα αυτά...
Face: Foteini Traka aka Super Foteini
You can see more of this girl on her Instagram page.
Shots by Antonis Agridopoulos.